ეკლესიის გარეთ არსებული „ქრისტიანობა"
 |
ამ თემაზე მსჯელობის სურვილი აღმიძრა იმ შემაძრწუნებელმა რეალობამ, რომელშიც ჩვენი ხალხი იმყოფება. კერძოდ, ხშირად მომისმენია: „ღმერთი მწამს, მაგრამ ეკლესიისა და სამღვდელოების არა მჯერა". რატომ? რაშია საქმე? შესაძლებელისა კი, რომ ღმერთი გწამდეს, ხოლო ეკლესია და მისი იერარქია არა? როგორც ჩანს, შესაძლებელია, რადგან ასეთი რამ ცხოვრებაში გვხვდება. მაგრამ ამ შემთხვევაში ახალი კითხვა იჩენს თავს: როგორია ეს რწმენა და რა შეიძლება ეწოდოს მას? რაც გინდათ, დაარქვით, ოღონდ ქრისტიანულს ვერ უწოდებთ იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ ქრისტიანობა ეკლესიური ერთობის გარეშე არ არსებობს. მოციქული პავლე გვასწავლის, რომ „ეკლესია არის სვეტი და სიმტკიცე ჭეშმარიტებისა" (1 ტიმ. 3, 15-16), რომ ეკლესია არის „ქრისტეს სხეული" (კოლ. 1, 2; ეფეს. 1, 23). მაცხოვარი ბრძანებს: „აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას" (მათ. 16, 18). ეხლა ვთქვათ, შეიძლება კი, ქრისტიანი იყო და ქრისტეს ეკლესიაში არ იყო: შეიძლება კი, ღებულობდე ქრისტეს სწავლებას და არ ღებულობდე მის ეკლესიას? არ შეიძლება. ცხოვრებაში კი ვხვდებით ასეთ „რწმენას", მაგრამ ეს არ არის ნორმალური მოვლენა, ისევე როგორც ცოდვა - ღვთის სიმართლისგან განდგომა, რომელსაც ადგილი კი აქვს ადამიანთა ცხოვრებაში, მაგრამ მისი სახელი უსჯულოებაა.
|
Attachments:
როგორ აფასებენ მიცვალებულები ცოცხალთა ლოცვებს
 |
ყველაზე უფრო ამაღელვებელი წეს-ჩვეულება მართლმადიდებლურ ეკლესიაში არის მიცვალებულთა მოხსენება და მათთვის ლოცვის აღვლენა.
|
Attachments:
წმინდანები მინადორა მიტრადორა და ნიმფადორა.
 |
წმინდანი სამნი დანი მოწამენი – მინადორა, მიტრადორა და ნიმფადორა IV საუკუნეში ბითვინიაში ცხოვრობდნენ. მათ ყველაზე მეტად ქალწულებრივი სიწმინდე შეიყვარეს და მთელ დროს მარხვასა და ლოცვაში ატარებდნენ. წმინდანების ცრემლიანი ლოცვებით უამრავი სასწაული აღესრულებოდა. ეს ამბავი მთელ ქვეყანას მოედო. ისინი უფლისადმი ვედრებით სულიერ მანკიერებებსაც კი კურნავდნენ და სულს თოვლზე უსპეტაკესს ხდიდნენ. მთავარმა ფრონტონმა დების შესახებ შეიტყო. იგი ადამიანური გონებისათვის მიუწვდომელმა ქალწულთა სილამაზემ შეიპყრო და მათ შეჰპირდა, რომ მდიდარ კარისკაცებს მიათხოვებდა, თუ კერპებს თაყვანს სცემდნენ. ქალწულებმა კი მიუგეს: "ვინ შეიძლება ქრისტეზე უკეთესი იყოს, რომელსაც სარწმუნოებით ვექმენით სასძლონი?” მაშინ ფრონტონმა ისინი სასტიკად აწამა.
|
Attachments:
თეოდორესეული ღვთისმშობლის ხატი
 |
ხატის დღესასწაული დაწესდა 1613 წლის 14 მარტს. მიხეილ თევდორეს ძე რომანოვის რუსეთის მეფედ არჩევის დღის აღსანიშნავად. თევდორესეული ხატი კოსტრომის ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ტაძარშია დაბრძანებული. ჯერ კიდევ XII საუკუნის დასაწყისში ეს ხატი ქალაქ კიდეკშის ახლოს აშენებულ სამრეკლოში იყო დასვენებული. ფსკოვის მთავარმა გიორგი ვსევოლოდის ძემ ხატის ქალაქ კიდეკშაში გადმოტანა მოისურვა. მაგრამ სამრეკლოში გაგზავნილმა მსახურებმა ხატის ადგილიდან დაძვრა ვერ მოახერხეს. მთავარი მიხვდა, რომ ღვთისმშობელს მისი ხატის სხვა ადგილად გადასავენება არ ენება, ამიტომ 1164 წელს მან სამრეკლოს ადგილას წმიდა სავანე აღაშენა და ზეციური დედოფლის ხატი ახლადაგებულ ტაძარში დააბრძანა. სავანეს გოროდეცკი უწოდეს, ხოლო ღვთისმშობლის ხატი სავანის მთავარ, თევდორე სტრატილატის სახელობის ტაძარში დაასვენეს. ხის ძველი ეკლესიაც თევდორე სტრატილატის სახელობის იყო. ბათო ყაენის შემოსევის დროს სავანე, ისევე როგორც მთელი რუსეთის მიწა-წყალი, აოხრდა და გადაიბუგა. შეშინებული ხალხი ისე თავზარდაცემული ილტვოდა მონღოლთაგან, რომ მათ ტაძრიდან ხატის გამოსვენება ვერ მოასწრეს. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატი, რომლის უკანა მხარესაც წმიდა დიდმოწამე პარასკევა იყო გამოსახული, ტაძარში დარჩა. ყველას ეგონა, რომ იგი ხანძარმა შთანთქა. 1239 წელს თავადი ვასილი გიორგის ძე კვაშნია უღრან ტყეში სანადიროდ იყო გასული. მოულოდენლად თავადს წინ რომელიღაც ნადირმა გადაურბინა. მონადირე ნადირს გამოუდგა, მაგრამ უეცრად მან თავის წინ, ფიჭვის ხის ტოტებში ღვთისმშობლის ხატი დაინახა.
|
Attachments:
ზოგრაფის წმიდა გიორგის ხატი.
 |
ბერძენი იმპერატორის ლევ ბრძენის მეფობის ჟამს, 919 წელს, სამმა ძმამ – მოსემ, აარონმა და ბასილიმ მიიღესს მონაზვნობა და დამკვიდრდნენ ათონის მთაზე. ძმებმა მცირე ზომის ეკლესია ააშენეს, მაგრამ ვერ შეთანხმდნენ რომელი წმინდანის სახელი ეწოდებინათ მისთვის და ვისი ხატი დაეწერათ მომზადებულ დაფაზე. მათ გადაწყვიტეს ეთხოვათ ღვთისათვის, რომ განეცხადებინა მისი ყოვლადწმიდა ნება და განმარტოვდნენ სენაკებში სალოცავად. შუაღამისას ღმრთეებრივმა ნათელმა მოიცვა ტაძარი და გარემო მიდამოს მოეფინა. დილით კი ტაძარში შესულებს საოცარი სურათი წარმოუდგათ თვალწინ: დაფაზე დაწერილი იყო წმინდა გიორგის ხატი. სწორედ მისგან მოდიოდა ღამით ზეციური ნათელი და განაბრწყინებდა მათ სამყოფელს, რომელსაც ამ ხატის მიხედვით, დაერქვა "ზოგრაფის” (ფერმწერის) მონასტერი.
|
Attachments:
პანტანასას ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატი
 |
მე-17 საუკუნის "ყოველთა დედოფლის-პანტანასას” სასწაულთმოქმედი ხატი ათონის წმინდა მთაზე, ვატოპედის მონასტრის კათოლიკონის ჩრდილო-აღმოსავლეთის სვეტთანაა დაბრძანებული, რომელსაც უამრავი სასწაული აქვს მოხდენილი. ამ ხატთან ლოცვით, ავთვისებიან სიმსივნეთა განკურნების შემთხვევები ხშირია. ხატის მხოლოდ 3 ასლი არსებობს, მათგან ერთი კი საქართველოში 2003 წელს ავჭალის წმინდა ქეთევან წამებულის ეკლესიაში ჩამოაბრძანეს.
|
Attachments:
შენ ხარ ვენახი–ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის სასწაულმოქმედი ხატი.
 |
სასწაულმოქმედ ხატებს შორის ცნობილია ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატი – "შენ ხარ ვენახი". მას მრავალი სასწაული უკავშირდება, რაც მართლმადიდებლურ სამყაროს დიდად აოცებს. რამდენიმე ხნის წინ კი ამ ხატის ასლებმა აღაფრთოვანეს რუსებიც.
ყოვნადწმინდა ღვთისმშობლის ხატის – "შენ ხარ ვენახის” ავტორია პეტრე-პავლეს ტაძრის მრევლი ირაკლი ცინცაძე, ხოლო მისი მოძღვარი, დეკანოზი არჩილ მინდიაშვილი კი – ამ ხატის სულიერი ავტორი.
|
Attachments: |
