ისტორიული ცნობებით მართლმადიდებელი ქრისტიანობა საქართველოში სახელმწიფო რელიგიად 337 წელს გამოცხადდა მეფე მირიანისა და დედოფალ ნანა-ს ზეობის დროს, თუმცა ქრისტიანული გადმოცემით ჯერ კიდევ პირველ საუკუნეში ქრისტიანობა მოციქულმა წმინდა ანდრია პირველწოდებულმა, ხოლო შემდგომ კი მოციქულებმა წმინდა სვიმონ კანანელმა, წმინდა მატათემ და წმინდა ბართლომემ იქადაგეს. წყაროები მოგვითხრობენ, რომ მეფე მირიანის მეფობისას კაბადოკიიდან (თანამედროვე ცენტრალური თურქეთი) ქრისტიანობის საქადაგებლად შემოვიდა ქალწული წმინდა ნინო; სწორედ მის დროს გამოცხადდა ქრისტიანობა სახელმწიფო რელიგიად, ხოლო მას კი ქართველთა განმანათლებელი ეწოდა. ლეგენდა მოგვითხრობს, რომ საქართველოში შემოსვლისთანავე წმ. ნინომ ვაზის რტოებისგან ჯვარი გააკეთა და საკუთარი თმებით შეკრა. ეს ჯვარი ამჟამად თბილისში, სიონის საკათედრო ტაძარში ინახება და უდიდეს სიწმინდედ ითვლება, ხოლო წმ. ნინო კი, დაკრძალულია კახეთში ბოდბის დედათა მონასტერში. საქართველო გამორჩეულია თავისი ქრისტიანული საეკლესიო არქიტექტურით, მისი თვითმყოფადობითა და სიძველით. პPირველი ტაძრები მე-5 საუკუნიდან გვხვდება (ბოლნისი, ურბნისი), ხოლო ოქროს ხანა კი, მე-11-13 საუკუნეებზე მოდის. ქართველები ყოველთვის გამოირჩეოდნენ რელიგიური შემწყნარებლობით. ამის ნათელ მაგალითს თუნდაც თბილისში ერთ მოედანზე მდებარე ქართული ეკლესია, მუსლიმანური მეჩეთი, სომხური ეკლესია და ებრაული სინაგოგა წარმოადგენს.
